Spis treści
Stopniowanie przymiotników w języku angielskim – od czego zacząć?
Zasady regularnego stopniowania – proste i logiczne
Większość angielskich przymiotników stopniuje się w bardzo regularny sposób. Wszystko zależy od długości słowa i jego końcówki. Poznajmy podstawowe zasady.
1. Przymiotniki jednosylabowe: dodajemy -er i -est
To najprostsza zasada. Do krótkich, jednosylabowych przymiotników dodajemy końcówkę -er w stopniu wyższym (comparative) i -est w stopniu najwyższym (superlative). Pamiętaj, aby przed stopniem najwyższym dodać „the”.
- tall (wysoki) -> taller (wyższy) -> the tallest (najwyższy)
- small (mały) -> smaller (mniejszy) -> the smallest (najmniejszy)
- fast (szybki) -> faster (szybszy) -> the fastest (najszybszy)
Przykładowe zdanie: Mark is taller than John. (Marek jest wyższy niż John.)
Przykładowe zdanie: This is the fastest car I have ever driven. (To najszybszy samochód, jaki kiedykolwiek prowadziłem.)
2. Przymiotniki jednosylabowe CVC: podwajamy ostatnią spółgłoskę
Jeśli krótki przymiotnik kończy się na spółgłoskę + samogłoskę + spółgłoskę (CVC – Consonant, Vowel, Consonant), musimy podwoić ostatnią spółgłoskę przed dodaniem końcówki.
- big (duży) -> bigger (większy) -> the biggest (największy)
- hot (gorący) -> hotter (gorętszy) -> the hottest (najgorętszy)
- thin (chudy) -> thinner (chudszy) -> the thinnest (najchudszy)
Przykładowe zdanie: My suitcase is bigger than yours. (Moja walizka jest większa od twojej.)
3. Przymiotniki zakończone na -y: zamieniamy y na i
Gdy przymiotnik kończy się na spółgłoskę + 'y', zamieniamy 'y' na 'i' i dopiero wtedy dodajemy końcówki -er oraz -est.
- happy (szczęśliwy) -> happier (szczęśliwszy) -> the happiest (najszczęśliwszy)
- easy (łatwy) -> easier (łatwiejszy) -> the easiest (najłatwiejszy)
- heavy (ciężki) -> heavier (cięższy) -> the heaviest (najcięższy)
Przykładowe zdanie: This task is easier than the previous one. (To zadanie jest łatwiejsze od poprzedniego.)
Kiedy używamy 'more' i 'the most'? Stopniowanie opisowe
Dłuższe przymiotniki (zazwyczaj te dwu- i wielosylabowe, z nielicznymi wyjątkami) stopniujemy w inny sposób. Zamiast dodawać końcówki, używamy słów more (bardziej) oraz the most (najbardziej).
- beautiful (piękny) -> more beautiful (piękniejszy) -> the most beautiful (najpiękniejszy)
- expensive (drogi) -> more expensive (droższy) -> the most expensive (najdroższy)
- interesting (interesujący) -> more interesting (ciekawszy) -> the most interesting (najciekawszy)
Mini-dialog:
Anna: Which book should I read? 'The Lord of the Rings' or 'Harry Potter'?
Tom: Well, 'The Lord of the Rings' is good, but I think 'Harry Potter' is more interesting for beginners.
Anna: And which one is the most famous book in the world?
Tom: That's a difficult question!
Wyjątki, które musisz znać: Przymiotniki nieregularne
Jak w każdym języku, również w angielskim istnieją wyjątki. Kilka bardzo ważnych przymiotników ma całkowicie nieregularne formy stopniowania. Należy się ich nauczyć na pamięć, ponieważ są niezwykle często używane.
good, better, the best
To absolutna podstawa. Pamiętaj, nigdy nie mówimy „gooder”!
Przykładowe zdanie: Your project is good, but hers is better. (Twój projekt jest dobry, ale jej jest lepszy.)
bad, worse, the worst
Kolejny niezbędny wyjątek. Forma „badder” nie istnieje.
Przykładowe zdanie: The weather today is worse than yesterday. (Pogoda dzisiaj jest gorsza niż wczoraj.)
far, farther/further, the farthest/the furthest
Obie formy (farther/further) są poprawne, choć 'farther' częściej odnosi się do fizycznej odległości, a 'further' do metaforycznej (np. dalsze informacje).
Przykładowe zdanie: The train station is farther than I thought. (Stacja kolejowa jest dalej, niż myślałem.)
little, less, the least
Odnosi się do ilości (dla rzeczowników niepoliczalnych).
Przykładowe zdanie: I have less money than you. (Mam mniej pieniędzy niż ty.)
Podsumowanie
Stopniowanie przymiotników to potężne narzędzie w komunikacji. Pamiętaj o kluczowych zasadach: krótkie przymiotniki otrzymują końcówki -er/-est, długie stopniujemy przez more/the most, a nieregularnych wyjątków, takich jak good-better-best czy bad-worse-worst, po prostu trzeba się nauczyć. Regularne ćwiczenia i używanie tych form w praktyce sprawią, że szybko staną się dla Ciebie naturalne!